Londenaar Finn Andrews was amper 16 jaar toen hij in 2001 enkele vrienden kon overtuigen om een indie rockgroep op te richten waarmee hij zijn zelf gecomponeerde liedjes als leadzanger zou kunnen opnemen en live brengen. ‘The Veils’ waren geboren en werden een begrip in de eerste twee decennia van deze eeuw, met “The Runaway Found” als debuutplaat in 2004, “Nux Vomica” in 2006 als hoogtepunt en “Total Depravity” in 2016 als vijfde albumrelease.

Na het uitbrengen van dat laatste album stelde hij vast dat hij heel wat songs had geschreven die eigenlijk niet zo goed in het plaatje van ‘The Veils’ pasten. Daarenboven wou hij na een relatiebreuk ook herbronnen en daarvoor trok hij terug naar Nieuw-Zeeland waar hij een groot deel van zijn jeugd had doorgebracht en waar hij nog vele muzikale vrienden zou terugvinden.

Al die feiten opgeteld leidde dit tenslotte tot de opname en de release van een eerste soloplaat van Finn Andrews. “One Piece At A Time” heeft onze redactie bereikt en belandde bij ondergetekende voor een evaluatie. Als fan van ‘The Veils’ in de voorbije 15 jaar was het voor mij dan ook een zeer aangename taak om deze soloplaat van hun frontman te recenseren.

Want de hoogstaande kwaliteit van de nummers die Finn Andrews kan schrijven is zeker niet afgenomen, integendeels zelfs. “One Piece At A Time” bevat enkele pure songdiamanten met het nummer “The Spirit In The Flame” als absolute hoogtepunt. Daarnaast kunnen we eindeloos genieten van de op de video te beluisteren single “A Shot Through The Heart (Then Down In Flames)”, van “Stairs To The Roof” en de op werk van Nick Cave lijkende track “One Piece At A Time” of de Leonard Cohen look-a-like “What Strange Things Lovers Do”. Dan mogen we zeker ook niet vergeten om u te wijzen op de ronduit schitterende openingstrack “Love What Can I Do?” en de al even fantastische albumafsluiter “Don’t Close Your Eyes”.

Veel meer uitleg hoeven we dan ook niet te verschaffen over deze mooie soloplaat van Finn Andrews die u, als er maar een greintje ‘liefde voor muziek’ door uw aderen stroomt, eigenlijk verplicht aan uw platencollectie zal moeten toevoegen. Neem maar van ons aan dat u dit schijfje daarna maandenlang grijs zal laten draaien in uw cd-speler. Verliefde koppeltjes en zij die deze liefde jammerlijk hebben verloren zullen het ongetwijfeld moeilijk hebben om het droog te houden bij het beluisteren van deze superemotionele prachtliedjes. Voor ons is “One Piece At The Time” alleszins een stevige kandidaat voor ons jaarlijstje van topalbums uit 2019.

(Valsam)